Zlikwidowano linię 26 w kierunku ul. Eletronowej jeszcze w 2021 roku. Dziś jest to obszar wykluczenia mimo budowy nowego osiedla.

 Wykluczenie komunikacyjne, o którym mówi Adam Fularz w swojej skardze do Radnych miasta, stanowi poważny problem społeczny, który może prowadzić do marginalizacji całych społeczności i zwiększenia nierówności społecznych. Jako ekspert od transportu, uważam, że dostęp do efektywnej i zrównoważonej komunikacji miejskiej jest kluczowy dla zapewnienia mieszkańcom równych szans w dostępie do pracy, edukacji, opieki zdrowotnej oraz innych usług publicznych i komercyjnych.

Likwidacja linii autobusowej nr 26 na ulicę Elektronową, o której mowa w skardze, może wydawać się drobną zmianą w planowaniu transportu miejskiego, ale jej skutki są znaczące dla mieszkańców dotkniętych obszarów. Osoby, które polegały na tej linii, aby dostać się do pracy, szkoły czy na zakupy, nagle znajdują się w sytuacji, gdzie ich codzienne dojazdy stają się trudniejsze, droższe i bardziej czasochłonne. W szczególności osoby starsze, osoby z ograniczeniami mobilności, rodziny z dziećmi oraz osoby o niższych dochodach są najbardziej narażone na negatywne skutki takich decyzji.

Problemy z bezpieczeństwem na przejściach dla pieszych, o których również wspomina skarżący, dodatkowo pogłębiają problem wykluczenia komunikacyjnego. Niebezpieczne przejścia na skrzyżowaniu ul. Elektronowej i Energetyków i brak odpowiedniej infrastruktury pieszej zniechęcają mieszkańców do korzystania z transportu publicznego, nawet jeśli jest dostępny. To prowadzi do większej zależności od transportu samochodowego, co przyczynia się do zatłoczenia, zanieczyszczenia powietrza i innych problemów środowiskowych.

Jako eksperci i decydenci w dziedzinie transportu, musimy rozumieć, że każda decyzja dotycząca planowania transportu miejskiego ma bezpośredni wpływ na życie ludzi i funkcjonowanie miasta jako całości. Dlatego kluczowe jest, aby takie decyzje były podejmowane w oparciu o szczegółową analizę potrzeb wszystkich użytkowników i potencjalnych skutków zmian w siatce połączeń.

W odpowiedzi na problemy wywołane wykluczeniem komunikacyjnym, miasta powinny opracowywać kompleksowe strategie transportowe, które uwzględniają zarówno rozbudowę infrastruktury dla transportu publicznego, jak i poprawę bezpieczeństwa pieszych. Powinny one również promować alternatywne formy mobilności, takie jak rowery miejskie, chodniki i ścieżki rowerowe, które mogą uzupełniać system transportu publicznego i zwiększać dostępność komunikacyjną dla wszystkich mieszkańców.

Podejmując decyzje o likwidacji linii autobusowych lub zmianach w trasach, ważne jest, aby konsultować się z mieszkańcami i uwzględniać ich opinie oraz potrzeby. Tylko w ten sposób można zbudować sprawiedliwy i inkluzywny system transportowy, który służy wszystkim mieszkańcom miasta.

opr. SztInt.